▂▃▅▇█▓▒░۞ເລື່ອງ: ພຸດທະປະຫວັດ “ສະບັບຫຍໍ້”۞░▒▓█▇▅▃▂
●▬▬▬▬๑۩۩๑▬▬▬▬▬●
1. ປະຫວັດພຣະພຸດທະເຈົ້າ:
ພຣະນາມເດີມ ໂຄຕວົງ ແລະ ບ້ານເກີດ.
ພະພຸດທເຈົ້າມີພະນາມເດີມວ່າ "ສິດທັດຖະ" ໝາຍເຖິງ ຜູ້ທີ່ສຳເລັດຄວາມມຸ້ງໝາຍແລ້ວ ຫລື ຜູ້ປາດຖະຫນາສິ່ງໃດ
ຄວນໄດ້ສິ່ງນັ້ນ ເປັນພະຣາຊະໂອລົດຂອງ ພະເຈົ້າສຸດໂທທະນະ
ກະສັດຜູ້ຄອງກຸງກະບິນດະພັດ ແຄວ້ນສັກກະ ຊຶ່ງປະຈຸບັນຕັ້ງຢູ່ທາງພາກໃຕ້ຂອງປະເທດເນປານ
ພະຣາຊະມານດາ ຊົງພະນາມວ່າ "ພະນາງສິຣິມະຫາມາຍາ" ຊຶ່ງເປັນພະຣາຊະທິດາຂອງກະສັດຣາຊະສະກຸນໂກລິຍະວົງແຫ່ງກຸງເທວະທະຫະ
ແຄວ້ນໂກລິຍະ.
2. ປະຫວັດພຣະພຸດທະເຈົ້າ:
ວັນປະສູຕ.
●▬▬▬▬๑۩۩๑▬▬▬▬▬●
ເຈົ້າຊາຍສິດທັດຖະຣາຊະກຸມມາຣ ປະສູຕ ເມື່ອ ວັນເພັງ ເດືອນ 6 ກ່ອນ ພ.ສ 80 ປີ ທີ່ສວນອຸທະຍານ ສວນລຸມພິນີວັນ ພາຍໄຕ້ກ້ອງຮົ່ມໄມ້ຮັງ ລະຫວ່າງເມືອງກະບິລະພັດ ກັບ ເມືອງເທວະທະຫະຊາຍແດນຕິດຕໍ່ກັນ (ປະຈຸບັນຄື ເມືອງ ຣຸມມິນເດ ປະເທດເນປານ).
ຊົງດໍາເນີນດ້ວຍພະບາດ
7 ກ້າວ ແລະ ມີດອກບົວເກີດຂື້ນເພື່ອຮອງຮັບພຣະບາດ ພ້ອມເປ່ງພະວາຈາວ່າ: "ເຮົາເປັນເລີດທີ່ສຸດໃນໂລກ ປະເສີດທີ່ສຸດໃນໂລກ
ການເກີດເທື່ອນີ້ ເປັນເທື່ອສຸດທ້າຍຂອງເຮົາ"
●▬▬▬▬๑۩۩๑▬▬▬▬▬●
ໄດ້ມີພຣາມທັງ 8 ໄດ້ທຳນາຍວ່າ: ເຈົ້າຊາຍສິດທັດຖະມີລັກສະນະເປັນມະຫາບຸຣຸສ ຄື ຖ້າດໍາລົງຕົນຢູ່ໃນຄອງຄາຣະວາດຈະໄດ້ເປັນຈັກກະພັດ ຖ້າອອກບວດຈະໄດ້ເປັນສາສະດາເອກຂອງໂລກ ແຕ່ໂກນຖັນຍະພຣາມຜູ້ມີອາຍຸນ້ອຍທີ່ສຸດ ໃນຈຳນວນນັ້ນຢືນຢັນໜັກແໜ້ນວ່າ: ພະຣາຊະກຸມມານສິດທັດຖະຈະສະເດັດອອກບວດ ແລະ ຈະໄດ້ຕັສສະຮູ້ເປັນພະພຸດທະເຈົ້າຢ່າງແນ່ນອນ.
ຫຼັງຈາກທີ່ປະສູດໄດ້
7
ວັນ ພະນາງສິຣິມະຫາມາຍາກໍໄດ້ສິ້ນພະຊົນ
ຈຶ່ງຊົງຢູ່ໃນຄວາມເບິ່ງແຍງຂອງພະນາງປະຊາບໍດີໂຄຕະມີ ເປັນພະລາຊະທິດາຂອງພຣະເຈົ້າອັນຊະນາທິປະຣາຊ ແຫ່ງກຸງເທວະທະຫະ
ແຄວ້ນໂກລິຍະ ແລະ ເປັນນ້ອງສາວຂອງພຣະນາງສີຣິມະຫາມາຍາ.
3. ປະຫວັດພຣະພຸດທະເຈົ້າ:
ສຳເລັດວິຊາຄວາມຮູ້ທາງໂລກ.
●▬▬▬▬๑۩۩๑▬▬▬▬▬●
ເຈົ້າຊາຍສິທັດຖະຣາຊະກຸມາຣ ເປັນມະຫາບຸຣຸສທີ່ປະເສີດ ມີຄວາມປະເສີດຢູ່ກັບພຣະອົງມາກ່ອນແລ້ວ ແລະ ຄວາມຮູ້ຂອງພະອົງກໍ່ປະເສີດກວ່າຄົນອື່ນທັງປວງ ພຣະອົງຄ໌ ຊົງມີພຣະອາຈາຣຍ໌ຫຼາຍທ່ານ ແລະ ພຣະອາຈາຣຍ໌ ທີ່ຮັບຜິດຊອບປະຈຳພຣະອົງຄ໌ນັ້ນ ຊື່ວ່າ: ພຣະອາຈາຣຍ໌ວິສະວາມິຕ ພຣະອົງຄ໌ຈົບວິຊາກາຣຕ່າງໆ ຕັ້ງແຕ່ອາຍຸ 16 ພັນສາ (ປີ) ເຊິ່ງຍາກຈະຫາບຸຄຄົລໃດສະເຫມີເໝືອນ ພຣະອາຈາຣຍ໌ຂອງພຣະອົງຄ໌ທຸກຄົນ ກໍຍອມຮັບວ່າພຣະອົງຄ໌ ເປັນເລີດກວ່າພຣະອາຈາຣຍ໌ແຕ່ລະຄົນ, ໃນໄລຍະ 16 ພຣະພັນສານັ້ນ ພຣະອົງຄ໌ສຳເລັດ ວິຊາການທາງໂລກ 18 ສາດ ໃນສຳນັກຄູວິສາວາມິດ ໃນນັ້ນລວມທັງຄໍາພີໄຕເວທ ຫຼື ໄຕຣເພທອັນເປັນຄໍາພີຂອງສາສນາ ພຣາມດ້ວຍ.
4. ປະຫວັດພຣະພຸດທະເຈົ້າ:
ຊີວິດໃນໄວເດັກ
●▬▬▬▬๑۩۩๑▬▬▬▬▬●
ພະຜູ້ເປັນພໍ່ບໍ່ປະສົງຈະໃຫ້ເຈົ້າຊາຍສິດທັດຖະອອກບວດ ຈຶ່ງພະຍາຍາມໃຫ້ເຈົ້າຊາຍສິດທັດຖະພົບເຫັນແຕ່ຄວາມສຸກທາງໂລກ ເຊັ່ນ: ສ້າງຜາສາດ 3 ລະດູ ແລະ ເມື່ອອາຍຸ ເມື່ອພຣະຊົນອາຍຸໄດ້ 16 ພັນສາແລ້ວ ພຣະບິດາ ພຣະມາຣດາ ແລະ ພຣະຍາຕວົງໄດ້ເລືອກຄູ່ຄອງໃຫ້ພຣະອົງຄ໌ ໄດ້ອະພິເສກສົມຣົສ ກັບ ພະນາງຍະໂສທະຣາ (ພິມພາ) ຜູ້ເປັນພະທິດາຂອງພະເຈົ້າກຸງເທວະທະຫະ ຊຶ່ງເປັນພະຍາດຝ່າຍພະມານດາ ເມື່ອມີພະຊົນອາຍຸໄດ້ 29 ປີ ພະນາງພິມພາກໍໃຫ້ປະສູດ ຣາຫຸນຣາຊະກຸມມາຣ (ບ່ວງ)
5. ປະຫວັດພຣະພຸດທະເຈົ້າ:
ສະເດັດອອກບວດ
●▬▬▬▬๑۩۩๑▬▬▬▬▬●
ມື້ໜຶ່ງ ເຈົ້າຊາຍສິດທັດຖະ
ຈຶ່ງຊວນສານຖີຊົງລົດມ້າບະພາດອຸທິຍານເທື່ອນັ້ນ ໄດ້ທອດພະເນດເຫັນຄົນແກ່,
ຄົນເຈັບ, ຄົນຕາຍ ແລະ ນັກບວດ ເອີ້ນວ່າ: ເທວະທູດທັງ 4 (ທູດສະຫວັນ)
ທີ່ແປງກາຍມາ ພະອົງຈຶ່ງຊົງຄິດໄດ້ວ່າ ນີ້ເປັນທຳມະດາຂອງໂລກ
ຊີວິດຂອງທຸກຄົນຕ້ອງຕົກຢູ່ໃນສະພາບເຊັ່ນນັ້ນ ບໍ່ມີໃຜສາມາດຫຼີກລ້ຽງຄວາມເກີດ,
ແກ່, ເຈັບ, ຕາຍໄດ້ ຈຶ່ງຊົງເຫັນວ່າ ຄວາມສຸກທາງໂລກເປັນພຽງພາບມາຍາເທົ່ານັ້ນ
ແລະ ວິທີທີ່ຈະພົ້ນຈາກຄວາມທຸກ ຄື ຕ້ອງຄອງເຮືອນເປັນສະມະນະ ດັ່ງນັ້ນ ພະອົງຈຶ່ງໃຄຣ່ຈະສະເດັດອອກບັນພະຊາ
(ອອກບວດ) ໃນຂະນະທີ່ມີພະຊົນອາຍຸໄດ້ 29 ພັນສາ.
●▬▬▬▬๑۩۩๑▬▬▬▬▬●
ຄັ້ງນັ້ນ, ພະອົງຈຶ່ງສະເດັດອອກຈາກພຣະຣາຊະວັງ ອອກຊົງຜະນວຊ ໄປພ້ອມກັບນາຍສັນນະ ສາຣະຖີ ຊຶ່ງຕຽມມ້າພະທີ່ນັ່ງ ນາມວ່າ: ມ້າກັນຖະກະ ເດີນທາງໄປຍັງແມ່ນ້ຳອະໂນມານທີ ກ່ອນຈະປະທັບນັ່ງເທິງກອງຊາຍ ຊົງຕັດພະເມົາລີ (ຜົມທີ່ມີຈຸກ) ດ້ວຍພະຂັນ ແລະ ປ່ຽນຊຸດຜ້າກາສາວະພັດ (ຜ້າຍ້ອມດ້ວຍຣົສຝາດແຫ່ງຕົ້ນໄມ້) ແລະ ໃຫ້ນາຍສັນນະ ນຳເຄື່ອງຊົງກັບພະນະຄອນ ດ້ວຍອະທິຖານຕົນບວດ ເພື່ອສະແຫວງຫາໂມກຂະທັມ (ທາງພົ້ນທຸກ) ສືບຕໍ່ໄປ.
●▬▬▬▬๑۩۩๑▬▬▬▬▬●
6. ປະຫວັດພຣະພຸດທະເຈົ້າ:
ທົດລອງວິຊາຄວາມຮູ້ຕ່າງໆ.
●▬▬▬▬๑۩۩๑▬▬▬▬▬●
ພຣະສິດທັດຖະຣາຊະກຸມມາຣ ພາຍຫຼັງທີ່ໄດ້ອະທິຖານຜະນວຊແລ້ວ ພຣະອົງກໍໄດ້ໄປຮໍ່າຮຽນນໍາພຣະຣືສີມີຊື່ວ່າ: ອາຣະຣາດາບົສ ກາລາມະໂຄຕ ແລະ ອຸທະກະດາບົສ ຣາມະບຸຕ ຈົນຈົບວິຊາໄຕຣເພທ (ເວທຍ໌) ຂອງສາສນາພຣາມ ຈົນໄດ້ຍານສະມາບັຕ ອັນເປັນຄວາມຮູ້ສຸດຍອດຂອງສາສນາພຣາມແລ້ວ ພຣະອົງຄ໌ຊົງມາພິຈາຣະນາວ່າ ຄວາມຮູ້ນີ້ຍັງບໍ່ທັນ ເປັນສິ່ງທີ່ພົ້ນທຸກຂ໌ໄດ້ ຈຶ່ງປ່ຽນວິທີການໃໝ່ ຈຶ່ງໄດ້ທຳການເດີນທາງມຸ້ງໜ້າໄປເຖິງ ແມ່ນໍ້າ ເນຣັນຊະຣາ ບ້ານ ອຸຣຸເວຣາເສນານິຄົມ ຕາແສງ ອຸຣຸເວຣາເສນານິຄົມ (ລັດພິຫານ ແຂວງ ຄະຍາ ປະເທດອິນເດຍ) ຈຶ່ງເລີ່ມຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ສຶກສາທັມດ້ວຍຕົນເອງ ຈົນເຖິງ ເດືອນ 6 ເພັງ.
7. ປະຫວັດພຣະພຸດທະເຈົ້າ:
ຄົ້ນພົບສັຈຈະທັມ (ບັລລຸທັມ).
●▬▬▬▬๑۩۩๑▬▬▬▬▬●
ພຣະມະຫາບຸຣຸສ ເມື່ອພຣະອົງຄ໌ຕັ້ງພຣະທັຍບໍາເພັງພຽນແລ້ວ ພຣະອົງຄ໌ກໍ່ໄດ້ທໍາຈິຕຂອງຕົນ ໃຫ້ສະອາດດີແລ້ວ ທໍາຄວາມປາຖະນາໃຫ້ເຖິງພ້ອມ ຈົນມາເຖິງ ວັນ ເພັງ ເດືອນ 6 ຫຼັງຈາກພຣະອົງຄ໌ຮັບ ເຂົ້າມະທຸປາຍາດ ພ້ອມຖາດທອງຄຳ ຈາກນາງສຸຊາດາ ແລ້ວ ຫຼັງຈາກທີ່ພຣະອົງສັນເຂົ້າມະທຸປາຍາດສໍາເລັດແລ້ວ ກໍ່ໄດ້ເອົາຖາດທອງຄຳນັ້ນ ລົງໄປທີ່ແຄມແມ່ນໍ້າ ເນຣັນຊະຣາ ພຣະອົງຄ໌ກໍ່ໄດ້ໄຫຼຖາດທອງຄຳລົງສູ່ແມ່ນໍ້າ ຫລັງຈາກນັ້ນ ພຣະອົງກໍ່ໄດ້ຕັ້ງຈິດອະທິດຖານວ່າ: ຫາກພຣະອົງຄ໌ຈະຕັສຮູ້ໃນຄໍ່າຄືນວັນນີ້ ຂໍໃຫ້ຖາດຄຳນີ້ ຂໍຈົ່ງລອຍຂຶ້ນທວນກະແສນໍ້າ ແລະ ແລ້ວຖາດນັ້ນກໍລອຍທວນກະແສນໍ້າຂຶ້ນໄປດັ່ງຄວາມປາຖນາ ຕາມຄວາມປະສົງຂອງພຣະອົງຄ໌ ແລະ ມີຄວາມຕັ້ງໃຈວ່າ: ຈະປະຕິບັຕຕົນຈົນສຳເລັດທັມໃນຄໍ່າຄືນນີ້ ຫຼັງຈາກນັ້ນ ພຣະອົງຄ໌ກໍໄດ້ຮັບການຖວາຍຫຍ້າຄາ 8 ກຳຈາກໂສຕຖີຍະພຣາມ ພຣະອົງຄ໌ກໍໄດ້ເອົາຫ້ຍາຄານັ້ນ ມາປູລວດເປັນບັນລັງ ໃນຮົ່ມຕົ້ນໄມ້ປ່າແປ້ງ (ຕົ້ນໂພທິ) ແຄມ ນໍ້າແມ່ ເນຣັນຊະຣາ (ເອີ້ນວ່າ: ພຸທທະຄະຍາ).
ຄັ້ງນັ້ນ,
ພະອົງຊົງປະທັບນັ່ງຂັດສມາທິ ໃຕ້ຕົ້ນພະສະຣີມະຫາໂພທິ ທີ່ ອຸຣຸເວລາເສນານິຄົມ
ເມືອງພາຣານສີ ຫັນໜ້າໄປທາງທິດຕະເວັນອອກ ແລະ ຕັ້ງຈິດອະທິຖານດ້ວຍຄວາມແນ່ວແນ່ວ່າ:
“ເມື່ອໃດທີ່ຍັງບໍ່ບັນລຸສັມມາສັມໂພທິຍານ
ກໍຈະບໍ່ລຸກຂຶ້ນຈາກສະມາທິບັນລັງ” ຈົນເວລາຜ່ານໄປໃນທີ່ສຸດ ພະອົງຊົງບັນລຸຮູບຊານ ຄື:
⇨ ຍາມຕົ້ນ ຫລື ປະຖົມມະຍາມ ຊົງບັນລຸປຸພເພນິວາສານຸສະຕິຍານ ຄື: ສາມາດລະນຶກຊາດໄດ້
⇨ ຍາມສອງ ທາງບັນລຸຈຸຕູປະປາຕະຍານ (ທິບປະຈັກຂຸຍານ) ຄື: ຮູ້ເລື່ອງການເກີດການຕາຍຂອງສັດທັງຫຼາຍວ່າ ເປັນໄປຕາມກຳທີ່ກຳນົດໄວ້
⇨ ຍາມສາມ ຊົງບັນລຸອາສະວັກຂະຍະຍານ ຄື: ຄວາມຮູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ສິ້ນອາດວະ ຫລື ກິເລດ ດ້ວຍອຣິຍສັດ 4 ໄດ້ແກ່: ທຸກຂ໌, ສມຸທັຍ, ນິໂຣທ, ມັກ ແລະ ໄດ້ຕັສສະຮູ້ດ້ວຍພະອົງເອງ ເປັນພະສັມມາສັມພຸດທເຈົ້າ ແລະ ເປັນສາສະດາເອກຂອງໂລກ ວັນທີພະສັມມາສັມພຸດທເຈົ້າຕັສສະຮູ້ນັ້ນ ກົງກັບ ວັນເພັງ ເດືອນ 6 ຂະນະທີ່ມີພະຊົນອາຍຸໄດ້ 35 ພັນສາ.
8. ປະຫວັດພຣະພຸດທະເຈົ້າ: ປະຖົມມະເທສນາ
●▬▬▬▬๑۩۩๑▬▬▬▬▬●
⇨ ຍາມຕົ້ນ ຫລື ປະຖົມມະຍາມ ຊົງບັນລຸປຸພເພນິວາສານຸສະຕິຍານ ຄື: ສາມາດລະນຶກຊາດໄດ້
⇨ ຍາມສອງ ທາງບັນລຸຈຸຕູປະປາຕະຍານ (ທິບປະຈັກຂຸຍານ) ຄື: ຮູ້ເລື່ອງການເກີດການຕາຍຂອງສັດທັງຫຼາຍວ່າ ເປັນໄປຕາມກຳທີ່ກຳນົດໄວ້
⇨ ຍາມສາມ ຊົງບັນລຸອາສະວັກຂະຍະຍານ ຄື: ຄວາມຮູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ສິ້ນອາດວະ ຫລື ກິເລດ ດ້ວຍອຣິຍສັດ 4 ໄດ້ແກ່: ທຸກຂ໌, ສມຸທັຍ, ນິໂຣທ, ມັກ ແລະ ໄດ້ຕັສສະຮູ້ດ້ວຍພະອົງເອງ ເປັນພະສັມມາສັມພຸດທເຈົ້າ ແລະ ເປັນສາສະດາເອກຂອງໂລກ ວັນທີພະສັມມາສັມພຸດທເຈົ້າຕັສສະຮູ້ນັ້ນ ກົງກັບ ວັນເພັງ ເດືອນ 6 ຂະນະທີ່ມີພະຊົນອາຍຸໄດ້ 35 ພັນສາ.
8. ປະຫວັດພຣະພຸດທະເຈົ້າ: ປະຖົມມະເທສນາ
ຫຼັງຈາກພະສັມມາສັມພຸດທເຈົ້າຕັສສະຮູ້ແລ້ວ ຊົງພິຈາລະນາທັມທີ່ພະອົງຕັສສະຮູ້ມາເປັນເວລາ 7 ອາທິດ ແລະ ຊົງເຫັນວ່າ: ພຣະທັມນັ້ນ ຍາກຕໍ່ບຸກຄົນທົ່ວໄປທີ່ຈະເຂົ້າໃຈ ແລະ ປະຕິບັດໄດ້ ພະອົງຈຶ່ງຊົງພິຈາລະນາວ່າ: ບຸກຄົນໃນໂລກນີ້ມີຫຼາຍຈຳພວກ ປຽບສະເຫມືອນດ່ັງບົວ 4 ເຫຼົ່າທີ່ມີທັງຜູ້ທີ່ສອນໄດ້ງ່າຍ ແລະ ຜູ້ທີ່ສອນໄດ້ຍາກ ພະອົງຈຶ່ງຊົງລະເລິກເຖິງ ອາລາລະດາບົສ ແລະ ອຸທະກະດາບົສ ຜູ້ເປັນພະອາຈານ ຈຶ່ງຫວັງສະເດັດໄປໂປດ ແຕ່ທັງສອງທ່ານເສຍຊີວິດແລ້ວ ພະອົງຈຶ່ງຊົງລະນຶກເຖິງປັັນຈະວັກຄີ ທັງ 5 ທີ່ເຄີຍມາເຝົ້າຮັບໃຊ້ ຈຶ່ງໄດ້ສະເດັດໄປໂປດປັນຈະວັກຄີ ທີ່ ປ່າອິສິປະຕະນະມະຖະຄະທາຍະວັນ
ໃນກາລນີ້ ພະໂກນຖັນຍະໄດ້ທຳຈັກສຸ ຄື ດວງຕາເຫັນທັມເປັນຄົນທໍາອິດ ພະພຸດທະອົງຄ໌ຈຶ່ງຊົງເປ່ງວາຈາວ່າ: "ອັນຍາສິ ວະຕະໂກຍະທັນໂຍ" ແປວ່າ: ໂກນຖັນຍະໄດ້ຮູ້ແລ້ວ ທ່ານໂກນທັນຍະ ຈຶ່ງໄດ້ສາຍາວ່າ: ອັນຍາໂກນທັນຍະ ແລະ ໄດ້ຮັບການບວດເປັນພະສົງຄ໌ອົງຄ໌ທໍາອິດ ໃນພະພຸດທະສາດສະຫນາ ໂດຍເອີ້ນການບວດທີ່ພະພຸດທເຈົ້າບວດໃຫ້ວ່າ: "ເອຫິພິກຂຸອຸບສັມປທາ"
ທັມມະເທສນາກັນທໍາອິດທີ່ພະອົງຊົງສະແດງທັມຄື:
"ທັມມະຈັກກັປປະວັຕຕະນະສູຕ" ແປວ່າ: ສູຕຂອງການໝຸນວົງລໍ້ແຫ່ງພະທັມໃຫ້ເປັນໄປ ຊຶ່ງຖືເປັນການສະແດງພະທຳເທດນາເທື່ອແຮກ ໃນວັນເພັງ
ຂຶ້ນ 15 ຄ່ຳ ເດືອນ 8 ກົງກັບ ວັນອາສາຣະຫະບູຊາ
10. ປະຫວັດພຣະພຸດທະເຈົ້າ: ກໍ່ຕັ້ງສາສນາ
ໃນປີຕໍາອິດ ພຣະຣາຊາຊື່ວ່າ: ພຣະເຈົ້າພິມພິສານ
ຜູ້ເປັນພຣະເຈົ້າແຜ່ນດິນ ເມືອງມະຄົດ ເວລານີ້ເອີ້ນວ່າ: ປະຕະນະ ໄດ້ຖວາຍສວນໄມ້ໄຜ່ແກ່ພຣະອົງຄ໌ໃຫ້ເປັນອາຮາມ
ເພື່ອທຳເປັນວັດ ສຳລັບຢູ່ຂອງພຣະອົງຄ໌ພອ້ມດ້ວຍພຣະສົງຄ໌ ມີຊື່ວ່າ: ວັດເວຣຸວັນ
(ຄືສວນໄມ້ໄຜ່) ເປັນວັດທໍາອິດໃນພຣະພຸດທະສາສນາ ແລະ
ໃນຕອນທ້າຍນີ້ນັ້ນເອງ ເປັນວັນເພັງ ເດືອນສາມມາຄະບູຊາ ພຣະພຸທອົງຄ໌ໄດ້ວາງຫຼັກສາສນາໄວ້ໂດຍການສະແດງໂອວາທພຣະປະຕິໂມກໃນລະຫວ່າງກາງພຣະອໍຣະຫັນຕ໌
ທັງຫຼາຍ 1,250 ອົງຄ໌ ທີ່ ວັດພຣະເວຣຸຸວັນນັ້ນເອງ.
ທັງຫຼາຍ 1,250 ອົງຄ໌ ທີ່ ວັດພຣະເວຣຸຸວັນນັ້ນເອງ.
ຫຼັກຄໍາສັ່ງສອນຂອງສາສນາມີດັ່ງນີ້:
1.
ລະຄວາມຊົ່ວທັງຫຼາຍທັງປວງ.
2. ກະທໍາຄວາມດີທັງຫຼາຍທັງປວງ.
3. ທຳໃຫ້ຈິຕໃຈຜ່ອງໃສ
2. ກະທໍາຄວາມດີທັງຫຼາຍທັງປວງ.
3. ທຳໃຫ້ຈິຕໃຈຜ່ອງໃສ
11. ປະຫວັດພຣະພຸດທະເຈົ້າ: ເຜີຍແຜ່ພຣະສາສນາ
●▬▬▬▬๑۩۩๑▬▬▬▬▬●
ຕໍ່ມາພະພຸດທະເຈົ້າໄດ້ເທສນາທັມໂປຣດແກ່ຍະສະກຸລະບຸດ ລວມທັງເພື່ອນຂອງຍະສະກຸລະບຸດ ຈົນໄດ້ສຳເລັດເປັນພະອໍຣະຫັນຕ໌ທັງໝົດ ທັງຫມົດ 60 ຮູບ
ພະພຸດທເຈົ້າຊົງມີພະຣາຊະປະສົງຈະໃຫ້ມະນຸດໂລກພົ້ນທຸກ
ພົ້ນກິເລສ ຈຶ່ງຕັສຮຽກສາວົກທັງ 60 ຮູບ ມາປະຊຸມກັນ ແລະ ຕັສໃຫ້ພະສາວົກ 60 ຮູບ ຈາຣິກແຍກຍ້າຍກັນເດິນທາງໄປປະກາດສາດສະຫນາ 60 ແຫ່ງ ໂດຍລຳພັງ ໃນເສັ້ນທາງທີ່ບໍ່ຊ້ຳກັນ ເພື່ອໃຫ້ສາມາດເຜຍແຜ່ພະພຸດທະສາດສະຫນາໄດ້ໃນຫຼາຍພື້ນທີ່ຢ່າງຄອບຄຸມ
ສ່ວນພະອົງເອງໄດ້ສະເດັດໄປສະແດງທັມ ທີ່ ຕາແສງອຸຣຸເວລາ ເສນານິຄົມ
ຕະຫຼອດໄລຍະເວລາ
45 ປີ ພຣະພຸທອົງຄ໌ໄດ້ປະກາດຄວາມຈິງຄື: ທັມມະ ທີ່ພົ້ນຈາກຄວາມທຸກໃຫ້ແກ່ຊາວໂລກຢ່າງກວ້າງຂວາງ
ພ້ອມທັງໄດ້ປະກາດກົດແຫ່ງການກະທຳ ຄວາມດີ, ຄວາມຊົ່ວ ແລະ
ທຳໃຫ້ຈິດໃຈຜ່ອງໃສອັນເປັນຫຼັກຊີວິດທຸກໆຄົນ ແລະ ໄດ້ປະກາດລົບລ້າງຄວາມບໍ່ຮູ້ເທົ່າເຖິງການ
ອັນຈັກນຳສັພພະສັຕວ໌ໃຫ້ຕົກທຸກໄດ້ຍາກ ແລ້ວພຣະອົງກໍໄດ້ຈູດໂຄມໄຟ ອັນເປັນແສງສະຫວ່າງທີ່ຈະນຳສັພພະສັດໃຫ້ພົ້ນຈາກທຸກໄດ້
ພ້ອມທັງເກີດຄວາມຮົ່ມເຢັນເປັນສຸກຈາກວັນນັ້ນ ຢູ່ຕລອດມາ ຈົນເຖິງ ທຸກວັນນີ້.
12. ປະຫວັດພຣະພຸດທະເຈົ້າ: ປະກາດປະຣິນິພພານ
(ປົງສັງຂາຣ)
●▬▬▬▬๑۩۩๑▬▬▬▬▬●
ພຣະສັມມາສັມພຸດທະເຈົ້າໄດ້ສະເດັສໂປຣດສັດ
ແລະ ສະແດງພຣະທັມເທສນາ ຕະຫລອດໄລຍະເວລາ 45 ພັນສາ ຊົງສະດັບວ່າ:
ອີກ 3 ເດືອນຂ້າງໜ້າຈະປຣິນິພພານ
ຈຶ່ງໄດ້ຊົງປົງອາຍຸສັງຂານ ຂະນະນັ້ນ ພະອົງໄດ້ປະທັບຈຳພັນສາ ທີ່ ເວລຸຄາມ
ໃກ້ເມືອງເວລາສີ ແຄວ້ນວັດຊີ ໂດຍກ່ອນສະເດັຈດັບຂັນປະຣິນິພພານ 1 ວັນ ພະອົງໄດ້ສະເຫວີຍສຸກມັດທະວະ
ທີ່ອຸບາສົກຈຸນທະເຮັດຖວາຍ ແຕ່ເກີດອາພາດລົງ ພະອົງຕັສວ່າ: “ບິນທະບາດທີ່ມີອານິສົງຄ໌ທີ່ສຸດ ມີ 2 ປະການ ຄື: ເມື່ອຕະຖາຄົທ
(ພຸດທະອົງຄ໌) ສະເຫວີຍບິນທະບາດແລ້ວຕັສຮູ້ ແລະ ປະຣິນິພພານ” ແລະ ມີພະດຳລັດວ່າ: "ໂຢ ໂວ ອານົນທ໌ ທັມມະ ຈະວິນໂຍ ມະຍາ ເທສິໂຕ ປັນຍະຕະໂຕ ໂສ ໂວ ມະມັຈຈະເຍນະ ສະຕະຖາ" ແປວ່າ: "ເບິ່ງກ່ອນອານົນທ໌ ທຳ ແລະ ວິນັຍອັນທີ່ເຮົາສະແດງແລ້ວ ບັນຍັດແລ້ວແກ່ນາງທັງຫຼາຍ ທຳວິນັຍນັ້ນ ຈັກເປັນສາດດາຂອງທ່ານທັງຫຼາຍ ເມື່ອເຮົາລ່ວງລັບໄປແລ້ວ"
●▬▬▬▬๑۩۩๑▬▬▬▬▬●
______________ແຫລ່ງອ້າງອິງຈາກ:
http://buddhahistory.blogspot.com/2011/09/blog-post.html
______________ແຫລ່ງອ້າງອິງຈາກ:
http://buddhahistory.blogspot.com/2011/09/blog-post.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น