VI. ລະບຽບວິທີການສຶກສາທາງຈິດຕະວິທະຍາ ຈຳແນກໄດ້ 7 ວິທີ ດັ່ງນີ້:
1. ວິທີທົດລອງ (Experimental
Method)
ການທົດລອງສາມາດເຮັດໄດ້
2 ລັກສະນະ ຄື:
ການທົດລອງໃນສະພາບທຳມະຊາດກັບການທົດລອງໃນຫ້ອງປະຕິບັດການ
ແຕ່ບໍ່ວ່າຈະເປັນການທົດລອງຊະນິດໃດຕ້ອງຄຳນຶງເຖິງສິ່ງສຳຄັນ ໄດ້ແກ່
ການປະຕິບັດຊ້ຳເພື່ອກວດສອບຜົນໃຫ້ເກີດຄວາມຫມັ້ນໃຈ ການຄວບຄຸມເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຜົນລັບຄາດເຄື່ອນຈາກຄວາມຈິງ
ຕົວແປ ຄື ສິ່ງທີ່ປ່ຽນແປງຄ່າໄດ້ ແລະ ຕ້ອງມີຂອບເຂດຈຳກັດ
ໃນການທົດລອງຈະມີການຫາຄ່າຄວາມສຳພັນລະຫວ່າງຕົວປະກອບ 2 ຕົວ ຫລື 2 ກຸ່ມ ໂດຍໃຫ້ກຸ່ມໜຶ່ງເປັນກຸ່ມທົດລອງ (Experimental Group) ເປັນກຸ່ມທີ່ເຮັດໃຫ້ມີການປ່ຽນແປງ ແລະ ອີກກຸ່ມໜຶ່ງເປັນກຸ່ມຄວບຄຸມ (Control Group) ການປ່ຽນແປງທີ່ເກິດຂື້ນຈະຖືກປຽບທຽບກັນ ປະຈຸບັນ
ວິທີທົດລອງຖືກນຳໄປໃຊ້ໃນຈິດວິທະຍາສະໄໝໃໝ່ເກືອບທຸກສາຂາຢ່າງໄດ້ຜົນດີີ.
ເປັນການໃຫ້ບຸກຄົນສຳຫຼວດກວດສອບຕົນເອງດ້ວຍການຍ້ອນກັບທົບທວນ
ແລະ ຄວາມຮູ້ສຶກນຶກຄິດຂອງຕົນເອງໃນອະດີດທີ່ຜ່ານມາ ແລ້ວລາຍງານຄວາມຮູ້ສຶກອອກມາ
ດ້ານການອະທິບາຍທັງເຫດແລະ ຜົນຂອງການກະທຳນັ້ນໆ ການສຶກສາດ້ວຍວິທີການນີ້ມີຂໍ້ດີກົງທີ່ເປັນຂໍ້ມູນກົງຈາກຜູ້ໄດ້ຮັບປະສົບການ
ຫາກຜູ້ລາຍງານຈົດຈຳໄດ້ແມ່ນຢຳ ລາຍງານຕາມຄວາມເປັນຈິງບໍ່ປິດບັງ ມີຄວາມຊື່ສັດ
ແລະ ຈິງໃຈ ແຕ່ອາດເປັນຂໍ້ເສຍຖ້າຜູ້ລາຍງານຈຳເຫດການບໍ່ໄດ້ ຫລື ບໍ່ຊັດເຈນ
ຫລື ບໍ່ຕ້ອງການບອກຂໍ້ມູນທີ່ແທ້ຈິງໃຫ້ຮູ້ຊຶ່ງຈະເຮັດໃຫ້ການຕີຄວາມຫມາຍຂອງເລື່ອງ
ເຫດການນັ້ນຄິດພາດບໍ່ກົງຕາມຂໍ້ເທັດຈິງ.
ເປັນການໃຊ້ເຄື່ອງມືທີ່ມີເກນໃນການວັດລັກສະນະພຶດຕິກຳໃດພຶດຕິກຳໜຶ່ງ
ຫລື ຫຼາຍໆພຶດຕິກຳ ໂດຍໃຫ້ຜູ້ຮັບການທົດລອງເປັນຜູ້ເຮັດແບບທົດສອບ ຊຶ່ງອາດເປັນແບບທົດສອບຂໍ້ຂຽນ
ຫລື ຂໍ້ປະຕິບັດກໍໄດ້ ແບບທົດສອບຈະຊ່ວຍວັດຄວາມສາມາດດ້ານຕ່າງໆ ຂອງມະນຸດ
ທັງຫມົດທັງການວັດບຸກຄະລິກກະພາບ ອາລົມ ຄວາມຖະຫນັດ ຄວາມສົນໃຈ ທັດສະນະຄະຕິ
ແລະ ຄວາມຄິດເຫັນໂດຍໃຊ້ແບບທົດສອບທາງຈິດວິທະຍາ ຊຶ່ງມີຫຼາຍປຣະເພດ ການໃຊ້ແບບທົດສອບມີສິ່ງທີ່ຄວນລະວັງຫລາຍທີ່ສຸດຄື
ຄ່າຄວາມເຊື່ອຫມັ່ນ ແລະ ຄ່າຄວາມທ່ຽງກົງຂອງແບບທົດສອບ ຊຶ່ງຄວນໄດ້ມາດຕະຖານ
ແລະ ສາມາດແປຜົນໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ.
ການສັງເກດມີ 2 ລັກສະນະ
ຄື: ການສັງເກດຢ່າງບໍ່ມີແບບແຜນ ແລະ ການສັງເກດຢ່າງມີແບບແຜນ ສຳລັບການສັງເກດຢ່າງບໍ່ມີແບບແຜນ
ເປັນວິທີສັງເກດທຳມະຊາດ ບໍ່ມີການຕຽມການ ຫລື ການວາງແຜນລ່ວງໜ້າ ຜູ້ຈະສັງເກດສາມາດສັງເກດໄດ້ຕາມຄວາມສະດວກ
ເປັນການສຶກສາພຶດຕິກຳຂອງບຸກຄົນຕາມສະພາບທຳມະຊາດ ວິທີນີ້ ມີຂໍ້ເສຍຄື ຜູ້ສັງເກດບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມຕົວປະກອບ
ສະເພາະສ່ວນທີ່ສົນໃຈຈະສຶກສາໄດ້ ສ່ວນການສັງເກດຢ່າງມີແບບແຜນເປັນການສັງເກດທີ່ມີການຕຽມການ
ແລະການວາງແຜນໄວ້ລ່ວງໜ້າ ກຳນົດມື້ ເວລາ ສະຖານທີ່ ບຸກຄົນ ພຶດຕິກຳ ແລະ
ສະຖານນະການໄວ້ຮຽບຮ້ອຍແລ້ວ ຈຸດສຳຄັນຂອງການສັງເກດຄື ຈະຕ້ອງເຮັດຢ່າງລະມັດຣະວັງ
ຜູ້ສັງເກດຕ້ອງບໍ່ເຂົ້າໄປມີສ່ວນກ່ຽວຂ້ອງກັບສິ່ງທີ່ຕົວສັງເກດ ແລະ ຕ້ອງຈົດບັນທຶກສິ່ງທີ່ໄດ້ເຫັນຢ່າງລະອຽດ
ໂດຍບໍ່ເພິ່ມເຕິມຄວາມຮູ້ສ່ວນຕົວລົງໄປ ນອກຈາກນັ້ນ ຜູ້ສັງເກດຄວນໄດ້ຮັບການຝຶກຫັດສັງເກດມາ
ຕ້ອງເປັນຄົນລະອຽດຖີ່ຖ້ວນ ແລະ ຮູ້ຈັດເທັກນິກການສັງເກດເປັນຢ່າງດີ ເພື່ອຫຼີກລ້ຽງຂໍ້ຜິດພາດ
ແລະ ກຳຈັດຄວາມລຳອຽງໃຫ້ມີນ້ອຍທີ່ສຸດ.
ເປັນວິທີການສຶກສາໃນການແກ້ບັນຫາເພື່ອໃຫ້ໄດ້ມາຊຶ່ງຄວາມຮູ້
ຄວາມເຂົ້າໃຈໃນສິ່ງນັ້ນ ວິທີນີ້ປະກອບດ້ວຍຂັ້ນຕອນ ດັ່ງນີ້:
➩ ຂັ້ນການຕັ້ງບັນຫາ (Problem): ເປັນການຕັ້ງປະເດັນບັນຫາທີ່ສົນໃຈ ຕ້ອງການສຶກສາ
ແລະ ຄົ້ນຄວ້າເພື່ອຫາທາງແກ້ບັນຫານັ້ນ
➩ ຂັ້ນການຕັ້ງສົມມຸດຖານ (Hypothesis): ເປັນການຄາດຄະເນຄຳຕອບຂອງບັນຫາໄວ້ລ່ວງໜ້າຢ່າງມີເຫດຜົນ
ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ສຶກສາດຳເນີນໄປສູ່ຈຸດໝາຍປາຍທາງຢ່າງວ່ອງໄວ ແລະ ຖືກຕ້ອງ
➩ ຂັ້ນການລວບລວມຂໍ້ມູນ (Collecting Data): ເປັນຂັ້ນລວບລວມຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບບັນຫານັ້ນໃຫ້ຫລາຍທີ່ສຸດ
ແລະ ຕ້ອງວາງແຜນໄວ້ວ່າ ຈະສາມາດຫາຂໍ້ມູນໄດ້ດ້ວຍວິທີໃດ ເຊັ່ນ: ການໃຊ້ແບບສອບຖາມ,
ການສຳພາດ, ການທົດລອງ
➩ ຂັ້ນການວິເຄາະຂໍ້ມູນ (Analysis of Data): ເປັນການນຳຂໍ້ມູນຕ່າງໆ ທີ່ໄດ້ມານຳແປຄວາມຫມາຍດ້ວຍການວິເຄາະຕາມຫຼັກສະຖິຕິ
➩ ຂັ້ນການສະຫລຸບຜົນ (Conclusion): ເປັນການສະຫລຸບຜົນ ແລະ ລາຍງານຜົນທີ່ໄດ້ຈາການສຶກສາຄົ້ນຄວ້າ
ແລະ ນຳຜົນນັ້ນໄປໃຊ້ທັງຫມົດ ທັງໃຫ້ຂໍ້ສະເໜີແນະຕໍ່ໄປດ້ວຍ.
ເປັນການສຶກສາຊີວະປະຫວັດຄວາມເປັນມາຂອງບຸກຄົນ
ຊຶ່ງຕ້ອງໃຊ້ເວລາສຶກສາຕິດຕໍ່ກັນເປັນໄລຍະເວລາໜຶ່ງ ແລ້ວລວບລວມຂໍ້ມູນທີ່ໄດ້ມາວິເຄາະ
ພິຈາລະນາ ຕີຄວາມ ເພື່ອໃຫ້ເຮົາເຂົ້າໃຈຄວາມເປັນມາໃນອະດີດ ແລະ ຊ່ວຍຊີ້ໃຫ້ເຫັນບັນຫາທີ່ບຸກຄົນນັ້ນກຳລັງຜະເຊີນຢູ່
ເຮັດໃຫ້ເຂົ້າໃຈສາເຫດຂອງບັນຫາ ແລະ ພຶດຕິກຳປະຈຸບັນ ເພື່ອຫາທາງຊ່ວຍເຫລືອ
ແກ້ໄຂ ປັບປຸງ ຕະຫລອດຈົນສົ່ງເສີມພຶດຕິກຳໃຫ້ເປັນໄປໃນທາງສ້າງສັນ ໂດຍການສຶກສາຫາຂໍ້ມູນຂອງບຸກຄົນຢ່າງລະອຽດ
ເຊັ່ນ: ປະຫວັດການຕັ້ງມົດລູກ, ການເກີດ, ສຸຂະພາບ, ການຮຽນ, ສັງຄົມ, ອາລົມ ຊຶ່ງອາດໄດ້ຈາກການສຳພາດ
ຈາກບຸກຄົນໃກ້ຊິດ ເຊັ່ນ: ພໍ່ ແມ່ ຍາດຕິພີ່ນ້ອງ ທັງນີ້ເພືອໃຫ້ໄດ້ຂໍ້ມູນຢ່າງລະອຽດໃຫ້ຫລາຍທີ່ສຸດ.
ເປັນວິທີການທີ່ນິຍົມກັນຢ່າງແຜ່ຫຼາຍໃນປະຈຸບັນ ສາມາດເຮັດໄດ້ທັງຢ່າງມີແບບແຜນ ແລະ ບໍ່ມີແບບແຜນ ຈຸດປະສົງເພື່ອຕ້ອງການຮູ້ລາຍລະອຽດ ແລະ ເຮັດໃຫ້ເຂົ້າໃຈໃນຕົວບຸກຄົນ ການໃຊ້ເທັກນິກການສຳພາດມີລັກສະນະຄ້າຍແບບສອບຖາມ ຄື ເປັນການຖາມຕອບເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຂໍ້ມູນທີ່ຕ້ອງການຊຶ່ງສາມາດເຮັດໄດ້ທັງເປັນໝູ່ ແລະ ເປັນລາຍບຸກຄົນ ໂດຍມີວິທີການເປັນຂັ້ນຕອນຄື: ຂັ້ນຕຽມການ ໄດ້ແກ່ ການຕຽມສະຖານທີ່ ຄຳຖາມ ນັດໝາຍເວລາ ແລະ ສ້າງຄວາມຄຸ້ນເຄີຍກັບບຸກຄົນທີ່ເຮົາຈະຖືກສຳພາດ ຂັ້ນສຳພາດ ເປັນການດຳເນີນການຕາມແຜນທີ່ວາງໄວ້ ພະຍາຍາມໃຫ້ຜູ້ຖືກສຳພາດເວົ້າ ຫລື ສະແດງຄວາມຄິດເຫັນໃຫ້ຫລາຍທີ່ສຸດ ແລະ ຂັ້ນສຸດທ້າຍເປັນການຍຸດຕິການສຳພາດເມື່ອເຖິງເວລາທີ່ເໝາະສົມ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น