ສັງຄະຫະວັດຖຸ
ສັງຄະຫະວັດຖຸ ແປວ່າ: ທຳທີ່ເປັນທີ່ຕັ້ງແຫ່ງການສົງເຄາະກັນ, ທຳເປັນເຄື່ອງຍຶດໜ່ຽວນ້ຳໃຈກັນ ໝາຍເຖິງ ຫຼັກການຄອງໃຈຄົນ, ຫຼັກຍຶດໜ່ຽວໃຈກັນໄວ້, ວິທີເຮັດໃຫ້ຄົນຮັກ, ຫຼັກສັງຄົມສົງເຄາະ ຊຶ່ງເປັນເຄື່ອງປະສານໃຈ ແລະ ໜ່ຽວໃຈຄົນໃຫ້ເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັນໄດ້ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຢູ່ກັນດ້ວຍຄວາມຮັກຄວາມປາຖະນາດີຕໍ່ກັນ ມີຢູ່ 4 ປະການ ໄດ້ແກ່:
1. ທານ ຄື: ການໃຫ້ ການເສຍສະຫລະ ຫລື ການເອື້ອເຟື້ອເພື່ອແຜ່ແບ່ງປັນຂອງໆ
ຕົນເພື່ອປະໂຫຍດແກ່ບຸກຄົນອື່ນ ບໍ່ຂີ້ຖີ່ໜຽວແໜ້ນ
ບໍ່ເປັນຄົນເຫັນແກ່ໄດ້ຝ່າຍດຽວ ຄຸນະທັມຂໍ້ນີ້ ຈະຊ່ວຍໃຫ້ບໍ່ເປັນຄົນໂລບມາກ
ບໍ່ເຫັນແກ່ຕົວ ເຮົາຄວນຄຳນຶງຢູ່ສະເໝີວ່າ
ຊັບສິ່ງຂອງທີ່ເຮົາຫາມາໄດ້ ບໍ່ແມ່ນສິ່ງຈີລັງຢັ່ງຢືນ
ເມື່ອເຮົາສິ້ນຊີວິດໄປແລ້ວກໍບໍ່ສາມາດຈະນຳຕິດຕົວເອົາໄປໄດ້
2. ປິຍະວາຈາ ຄື:
ການເວົ້າຈາດ້ວຍຖ້ອຍຄຳທີ່ມ່ວນອ່ອນຫວານ ເວົ້າດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈ
ບໍ່ເວົ້າຫຍາບຄາຍ ເວົ້າໃນສິ່ງທີ່ເປັນປະໂຫຍດເໝາະໃນກາລະເທສະ ພຣະພຸດທະເຈົ້າຊົງໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບການເວົ້າເປັນຢ່າງຍິ່ງ
ເພາະການເວົ້າເປັນບັນໄດຂັ້ນທຳອິດທີ່ຈະສ້າງມະນຸດສຳພັນອັນດີໃຫ້ເກີດຂຶ້ນ ວິທີການທີ່ຈະເວົ້າໃຫ້ເປັນປິຍະວາຈານັ້ນ
ຈະຕ້ອງເວົ້າໂດຍຍິດຖືຫຼັກເກນ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້:
- ເວັ້ນຈາກການເວົ້າຕົ໋ວະ
- ເວັ້ນຈາກການເວົ້າສໍ່ສຽດ
- ເວັ້ນຈາກການເວົ້າຄຳຫຍາບ
- ເວັ້ນຈາກການເວົ້າເພີ້ເຈີ້
- ເວັ້ນຈາກການເວົ້າສໍ່ສຽດ
- ເວັ້ນຈາກການເວົ້າຄຳຫຍາບ
- ເວັ້ນຈາກການເວົ້າເພີ້ເຈີ້
3. ອັຕຖະຈະຣິຍາ ຄື:
ການສົງເຄາະທຸກຊະນິດ ທຸກຊີວິດທີ່ເກີດມາ ຄວນກະທຳໃນສິ່ງທີ່ເປັນປະໂຫຍດແກ່ຕົນເອງ
ແລະ ຜູ້ອື່ນ
4. ສະມານັດຕາ ຄື:
ການເປັນຜູ້ມີຄວາມສມ່ຳສະເໝີ ຫລື ມີຄວາມປະພຶດສະເໝີຕົ້ນສະເໝີປາຍ
ຄຸນນະທັມຂໍ້ນີ້ ຈະຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາເປັນຄົນມີຈິດໃຈໜັກແໜ້ນບໍ່ໂລເລ
ທັງຫມົດທັງຍັງເປັນການສ້າງຄວາມນິຍົມຊົມຊອບ ແລະ ໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈໃຫ້ແກ່ຜູ້ອື່ນ.
