ຮູບແບບທິດທາງຂອງການສື່ສານຂໍ້ມູນ
1.
ການສົ່ງຂໍ້ມູນແບບທິດທາງດຽວ (Simplex
Transmission)
ເປັນການສື່ສານຂໍ້ມູນທີ່ຜູ້ສົ່ງຂໍ້ມູນເຮັດໜ້າທີ່ສົ່ງຂໍ້ມູນພຽງເທື່ອດຽວ
ແລະ ຜູ້ຮັບຂໍ້ມູນກໍເຮັດໜ້າທີ່ຮັບຂໍ້ມູນແຕ່ພຽງຢ່າງດຽວດ້ວຍເຊັ່ນກັນ
ການສົ່ງຂໍ້ມູນໃນລັກສະນະນີ້ ເຊັ່ນ: ການສົ່ງສັນຍານຂອງສະຖານີໂທລະພາບໄປຍັງເຄື່ອງຮັບໂທລະພາບ
ໂດຍມີສະຖານີສົ່ງສັນຍານໂທລະພາບຈະເຮັດໜ້າທີ່ສົ່ງສັນຍານເທົ່ານັ້ນ ແລະ
ເຄື່ອງຮັບໂທລະພາບກໍຈະເຮັດໜ້າທີ່ຮັບສັນຍານເທົ່ານັ້ນເຊັ່ນກັນ
2.
ການສົ່ງຂໍ້ມູນແບບສອງທິດທາງສະຫຼັບກັນ (Half-Duplex-Transmission)
ເປັນການສື່ສານຂໍ້ມູນທີ່ມີການແລກປ່ຽນຂໍ້ມູນຂອງຜູ້ຮັບ
ແລະ ຜູ້ສົ່ງ ໂດຍແຕ່ລະຝ່າຍສາມາດເປັນທັງຜູ້ສົ່ງ ແລະ ຜູ້ຮັບຂໍ້ມູນ
ແຕ່ຈະຕ້ອງສະຫຼັບກັນເຮັດໜ້າທີ່ເປັນຜູ້ສົ່ງຂໍ້ມູນ
ຈະເປັນຜູ້ສົ່ງພ້ອມກັນທັງສອງຝ່າຍບໍ່ໄດ້ ລັກສະນະການສົ່ງຂໍ້ມູນປະເພດນີ້ ເຊັ່ນ:
ການສື່ສານໂດຍໃຊ້ວິທະຍຸສື່ສານ ເຊິ່ງຜູ້ທີ່່ຈະສົ່ງຂໍ້ມູນຕ້ອງກົດປຸ່ມເພື່ອສົ່ງຂໍ້ມູນ
ໃນຂະນະນັ້ນຜູ້ອື່ນຈະເປັນຜູ້ຮັບຂໍ້ມູນ.
3.
ການສົ່ງຂໍ້ມູນແບບສອງທິດທາງພ້ອມກັນ (Full Duplex
Transmission)
ເປັນການສື່ສານຂໍ້ມູນທີ່ມີການແລກປ່ຽນຂໍ້ມູນທັງຜູ້ສົ່ງ
ແລະ ຜູ້ຮັບຂໍ້ມູນ ໂດຍທັງສອງຝ່າຍສາມາດເປັນຜູ້ສົ່ງ ແລະ ຜູ້ຮັບຂໍ້ມູນໄດ້ໃນເວລາດຽວກັນ
ແລະ ສາມາດສົ່ງຂໍ້ມູນໄດ້ພ້ອມກັນ ລັກສະນະການສົ່ງຂໍ້ມູນແບບສອງທິດທາງພ້ອມກັນ ເຊັ່ນ:
ການສື່ສານໂທລະສັບ ເຊິ່ງທັງສອງຝ່າຍສາມາດເວົ້າໃນເວລາດຽວກັນໄດ້
ໂດຍປົກກະຕິການສື່ສານຂໍ້ມູນສ່ວນໃຫຍ່ ຈະບໍ່ໃຊ້ການສົ່ງຂໍ້ມູນແບບສອງທິດທາງພ້ອມກັນ
ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ການໃຊ້ໂທລະສັບ ເຖິງແມ່ນວ່າຈະສາມາດສົ່ງຂໍ້ມູນໄດ້ສອງທິດທາງພ້ອມກັນ
ແຕ່ເວລາເວົ້າຕ້ອງສະຫຼັບກັນເວົ້າ ອີກຕົວຢ່າງໜຶ່ງກໍຄື ການສື່ສານລະຫວ່າງເຄື່ອງຄອມພິວເຕີ
ເຊິ່ງບາງຄັ້ງເບິ່ງຄືວ່າເປັນແບບສອງທິດທາງພ້ອມກັນ ແຕ່ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວ
ເປັນການສົ່ງຂໍ້ມູນແບບສອງທິດທາງສະຫຼັບກັນ ເຊິ່ງຊ່ວງເວລາທີ່ສະຫຼັບກັນນີ້
ອາດເປັນຊ່ວງເວລາທີ່ວ່ອງໄວຫຼາຍ ເບິ່ງຄືວ່າເປັນການສົ່ງຂໍ້ມູນສອງທິດທາງພ້ອມກັນ.
ຊະນິດຂອງສັນຍານຂໍ້ມູນ.
ຂໍ້ມູນອາດຈະເປັນຂໍ້ຄວາມ
ສຽງ ຫຼື ພາບເຄື່ອນໄຫວ ເຊິ່ງບໍ່ສາມາດສົ່ງໄປໃນໄລຍະທາງໄກດ້ວຍຄວາມໄວສູງ
ດັ່ງນັ້ນຂໍ້ມູນຈະຕ້ອງຖືກແປງເປັນສັນຍານໄຟຟ້າທີ່ເອີ້ນວ່າ: ສັນຍານຂໍ້ມູນ (data signal) ເຮັດໃຫ້ສາມາດສົ່ງຜ່ານສື່ໄປໄດ້ໃນໄລຍະທາງໄກດ້ວຍຄວາມໄວສູງ ຂໍ້ມູນຈະຖືກແປງເປັນສັນຍານຂໍ້ມູນໄດ້
2 ປະເພດດັ່ງນີ້:
1.
ສັນຍານອະນາລັອກ (Analog Signal)
ໝາຍເຖິງ ສັນຍານຂໍ້ມູນແບບຕໍ່ເນື່ອງ (Continuous Data) ມີຂະໜາດຂອງສັນຍານບໍ່ຄົງທີ່
ມີການປ່ຽນແປງຂະໜາດຂອງສັນຍານແບບຄ່ອຍເປັນຄ່ອຍໄປ
ມີລັກສະນະເປັນເສັ້ນໂຄ້ງຕໍ່ເນື່ອງກັນໄປ ໂດຍການສົ່ງສັນຍານແບບອະນາລັອກ
ຈະຖືກລົບກວນໃຫ້ມີການແປຄວາມໝາຍຜິດພາດໄດ້ງ່າຍ ເຊັ່ນ: ສັນຍານສຽງໃນສາຍໂທລະສັບເປັນຕົ້ນ.
ເຮີດຊ໌ (Hertz) ຄື ໜ່ວຍວັດຄວາມຖີ່ຂອງສັນຍານຂໍ້ມູນແບບອະນາລັອກ
ວິທີວັດຄວາມຖີ່າຈະນັບຈໍານວນຮອບຂອງສັນຍານທີ່ເກີດຂື້ນພາຍໃນ 1 ວິນາທີ ເຊັ່ນ: ຄວາມຖີ່ 60
Hz ໝາຍເຖິງ ໃນ 1 ນາທີ ສັນຍານມີການປ່ຽນແປງລະດັບສັນຍານ 60 ຮອບ.
2.
ສັນຍານດິຈິຕອນ (Digital Signal)
ສັນຍານດິຈິຕອນ ໝາຍເຖິງ ສັນຍານທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຂໍ້ມູນແບບບໍ່ຕໍ່ເນື່ອງ (Discrete Data) ທີ່ມີຂະໜາດແນ່ນອນ
ເຊິ່ງຂະໜາດດັ່ງກ່າວອາດກະໂດດໄປມາລະຫວ່າງຄ່າສອງຄ່າ ຄື ສັນຍານລະດັບສູງ ແລະ
ສັນຍານລະດັບຕໍ່າ ເຊິ່ງສັນຍານດິຈິຕອນນີ້ ເປັນສັນຍານທີ່ຄອມພິວເຕີໃຊ້ໃນການທໍາງານ ແລະ
ຕິດຕໍ່ສື່ສານກັນເປັນຄ່າຂອງເລກລົງຕົວ ໂດຍປົກກະຕິມັກແທນດ້ວຍ
ລະດັບແຮງດັນທີ່ສະແດງສະຖານະເປັນ “0” ແລະ “1” ຫຼື
ອາດຈະມີຫຼາຍສະຖານະເຊິ່ງຈະກ່າວເຖິງໃນເລື່ອງລະບົບສື່ສານດິຈິຕອນ ມີຄ່າທີ່ຕັ້ງໄວ້ (threshold)
ເປັນຄ່າບອກສະຖານະ ຖ້າສູງເກີນຄ່າທີ່ຕັ້ງໄວ້ສະຖານະເປັນ “1”
ຖ້າຕໍ່າກວ່າຄ່າທີ່ຕັ້ັງໄວ້ ສະຖານະເປັນ “0”
ເຊິ່ງມີຂໍ້ດີໃນການເຮັດໃຫ້ເກີດຂໍ້ຜິດພາດນ້ອຍລົງ.
ສັນຍານດິຈິຕອນ
ມີໜ່ວຍວັດຄວາມໄວເປັນບິດຕໍ່ວິນາທີ ຫຼື bit per second (bps) ໝາຍເຖິງ
ຈໍານວນບິດທີ່ສົ່ງໄດ້ໃນຊ່ວງເວລາ 1 ວິນາທີ ເຊັ່ນ: ໂມເດັມມີຄວາມໄວ 56 Kbps ໝາຍຄວາມວ່າ ໃນໂມເດັມສາມາດຜະລິດສັນຍານດິຈິຕອນໄດ້ປະມານ 56,000 ບິດໃນເວລາ 1
ວິນາທີ.
ໃນບາງຄັ້ງການສື່ສານຂໍ້ມູນຕ້ອງມີການແປງສັນຍານອະນາລັອກ
ແລະ ດິຈິຕອນກັບໄປມາເພື່ອໃຫ້ຢູ່ໃນຮູບແບບທີ່ເໝາະສົມ ແລະ ນໍາໄປໃຊ້ງານໄດ້ ຕົວຢ່າງ
ການເຊື່ອມຕໍ່ຄອມພິວເຕີສອງເຄື່ອງເຂົ້າດ້ວຍກັນ ໂດຍຜ່ານລະບົບໂທລະສັບ
ເຊິ່ງຖືກອອກແບບມາເພື່ອສຽງເວົ້າ ມີລັກສະນະຂອງສັນຍານເປັນອະນາລັອກ
ບໍ່ເໝາະສົມກັບການສົ່ງຂໍ້ມູນແບບດິຈິຕອນລະຫວ່າງຄອມພິວເຕີ
ເຊິ່ງຈະຕ້ອງມີອຸປະກອນຊ່ວຍໃນການແປສັນຍານດິຈິຕອນຈາກຄອມພິວເຕີ
ເພື່ອສົງອອກໄປເປັນສັນຍານອະນາລັອກ ຈາກນັ້ນຈະແປງກັບເປັນສັນຍານດິຈິຕອນ (ແປງກັບໄປກັບມາ)
ເມື່ອສັນຍານຖືກສົ່ງເຖິງຜູ້ຮັບ ໂດຍຜ່ານອຸປະກອນໃນການແປງສັນຍານທີ່ເອີ້ນວ່າ: ໂມເດັມ (Modem) ເຊິ່ງໃຊ້ເທັກນິກການບີບອັດຂໍ້ມູນຮ່ວມກັບການແກ້ໄຂຂໍ້ຜິດພາດຂອງຂໍ້ມູນທີ່ອາດເກີດຂື້ນຈາກການສົ່ງສັນຍານດ້ວຍ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น